Rumours, de geschiedenis van een legendarisch album…
Dit jaar is het 46 jaar geleden (26 februari 1977) dat het beste album ever van Fleetwood Mac bij de Nederlandse platenzaken voor ’t eerst in de schappen ligt.
Vervolgens schiet het album als een meteoor naar de eerste plaats en voert 10 weken lang de albumlijsten aan.
Het is hun elfde studio-album en in de privé-sfeer zitten ze op z’n zachtst gezegd niet helemaal lekker in hun vel.
Toch is het album een van de high lights van hun omvangrijke oeuvre.
Met de wereldwijde verkoop van zo’n slordige 44 miljoen stuks een ware klassieker.
De lichtelijk absurde album hoes en een shitload aan getrokken hitsingles (Go your own way, Don’t stop, Dreams, You make loving fun, The chain) maken dat deze klassieker eenvoudig weg niet in je platenkast mag ontbreken…
Line up: Mick Fleetwood – Drums
John McVie – Basgitaar
Lindsey Buckingham – Zang/Gitaar
Christine McVie – Zang/Keyboard
Stevie Nicks – Zang
A big pile of shit does wonders for the brain…
Ten tijde van de opnames liggen John en Christine McVie in scheiding, en ook de andere relatie binnen de band tussen Lindsey Buckingham en Stevie Nicks loopt tijdens deze opnames op de klippen. Bij Mick Fleetwood, de enige met een relatie buiten de band, is het van het zelfde laken een pak. Ook hij ligt in scheiding.
De band is nog niet de hechte eenheid die ze later zullen zijn, er bestaan twee kampen.
Mick, Christine en John zijn de profs uit Engeland, Stevie en Lindsay (de Amerikanen) zijn nog redelijk kort bij de band. Het is een en al geruzie en drankgelag.
Daarnaast hebben alle bandleden een vette voorliefde voor coke, en dan hebben we het niet over de frisdrank.
Maar ja sores kan een ideale voedingsbodem zijn voor creatieve meesterwerkjes.
Zo schrijft Lindsey Buckingham Go your own way een vette dis naar Stevie Nicks.
Als antwoord schrijft Stevie Nicks het nummer Dreams.
En Christine McVie schrijft Don’t stop na acht jaar huwelijk met John McVie, wat haar gevoel van dat moment verwoord.
Tevens schrijft zij You make loving fun nadat zij een affaire had gehad met Curry Grant, de lichttechnicus van de band. Op dat moment is zij nog getrouwd met John McVie en ze hangt een lulverhaal op dat het nummer over hun hond gaat.
Producer van dienst is Ken Caillat. Naast producer een soort van therapeut, die de boel gedurende een jaar op de rails moet houden tijdens de opnames.
Daarna is hij van nul opeens een gevierd producer met een Grammy op zak.
“Something like Rumours could never happen these days. A record label would have shut us down after two weeks”.
“The record was like Jaws and Star Wars combined. Everybody saw those movies, and everybody during that time bought a copy of Rumours”.
Zoals eerder gezegd heeft Rumours een lichtelijk absurde albumhoes.
De cover art van fotograaf Herbert Worthington laat zangeres Stevie Nicks zien in een soort van balletpose, terwijl zij de hand van drummer Mick Fleetwood vast heeft.
Fleetwood staat in een ietwat vreemde pose met zijn ene voet rustend op een voetenbankje, waardoor de houten ballen die bengelend voor zijn kruis hangen beter zichtbaar zijn.
Wat de gedachte achter de cover art is zal wel altijd gissen blijven….
