Latin en Jazz in de mix…
Jazzy Eighties popband opgericht in 1982 door toetsenist Danny White, bassist Kito Poncioni en zanger/gitarist Mark Reilly. Allen ex leden van de Britse formatie Blue Rondo a la Turk.
De naam Matt Bianco verwijst naar een zelfverzonnen personage uit een denkbeeldige spionage film.
Voordat het eerste album word opgenomen heeft Kito Poncioni al de pleiterik gemaakt, wel heeft hij nog meegeschreven aan het nummer Half a minute.
Op het eerste studio album werken ze samen met de Poolse zangeres Barbara Stanislawa Trzetrzelewska kortweg beter bekend als Basia.
Ze scoren hits met Get out of your lazy bed, Half a minute, More than I can bear, Matt’s mood en Whose side are you on.
Na dit debuutalbum start Basia met toetsenist Danny White een eigen carriere, waarbij White songwriter/producer is.
Maar in 2004 kruisen hun paden elkaar weer en werken ze mee aan het album Matt’s mood.
In ’85 zit Mark Reilly in z’n eentje in de band.
Al snel komt toetsenist Mark Fisher op zijn pad en nemen ze het tweede album Matt Bianco op met o.a de grote hit Yeh yeh (een cover van Georgie Fame and the Blue Flames) en de hits Just can’t stand it en Dancing in the streets.
In ’88 gaan ze het avontuur aan met producer Emilio Estefan (Jawel de man van) en nemen het succesvolle album Indigo op met hits als Good times, Wap Bam Boogie en Don’t blame it on that girl.
Daarna volgen 6 minder bekende albums en produceren ze vanuit hun eigen studio.
Zoals gezegd komen de bandleden in 2004 weer samen, al is het maar van korte duur.
Daarna gaan Reilly en Fisher weer op de oude voet verder met de band.
Fisher overlijd in 2016 en dan gaat Reilly verder in z’n eentje.
Na enige tijd doet hij nog een joint venture met The New Cool Collective.
