What’s going on?
Marvin Pentz Gay, geboren als nazaat van een dominee en een dienstmeisje.
De E in zijn achternaam voegt hij naderhand zelf toe als eerbetoon aan de grote Soulzanger Sam Cooke.
Komend uit een godsdienstig milieu zingt Marvin in menig kerkkoor.
Rete handig, naar later blijkt, als een springplank voor een moker carriere in de Rhythm and Blues (RnB). Een muziekstroming die later het label Soul opgeplakt krijgt.
De eerste schreden in de plaatselijke muziekbizz zijn als bandlid van The Moonglows, The Marquees en The Rainbows.
In 1961 vergezelt hij Doo-Wop zanger en mattie Harvie Fuqua als sessie drummer voor een gig bij platenlabel Motown van platenbaas Berry Gordy Jr.
Motown is de afkorting voor Motortown, bijnaam voor de stad Detroit met z’n vele autofabrieken.
Snel daarna in ’62 tekent hij een platencontract en trouwt hij met Anna de zus van Berry Gordy Jr.
Al snel daarna kan hij de eerste grote hit op zijn conto bijschrijven Stubborn kind of fellow.
Klassiekers als How sweet it is (to be loved by you), Can I get a witness, Ain’t that peculliar en I heard it through the grapevine volgen. Evenals zeer succesvolle duetten met een keur aan zangeressen uit de Motown stal zoals Mary Wells, Tammi Terrell en Kim Weston.
Het gaat Marvin voor de wind, hij is een publieks lieveling.
Maar donkere wolken beginnen zich af te tekenen, de wind gaat uit een andere hoek waaien en Marvin krijgt het zwaar te verduren.
Na twee lange jaren van operaties overlijd Tammi Terrell in 1970 aan een hersentumor.
Marvin beland in een diepe depressie. Hij overziet zijn oeuvre en besluit om het over een geheel andere boeg te gooien.
Luisterend naar de zangpartijen van David Ruffin (Temptations) en Levi Stubbs (Four Tops) komt hij tot de conclusie dat zijn stemgeluid volwassener moet worden en zijn nummers meer inhoud moeten krijgen.
No more easy poptunes maar maatschappij kritische songs die er echt toe doen.
In 1971 produceert hij eigenhandig het album What’s going on.
Volgens Rolling Stones Magazine het beste album aller tijden (althans in 2020).
Berry Gordy is aanvankelijk sceptisch en terughoudend om het album op het Motown label uit te brengen. Maar Gaye trekt hem over de streep en het album begint aan een ware zegetocht.
Met prachtige pareltjes zoals What’s going on, Mercy mercy me, Innercity Blues en Save the children.
In de jaren daarna bewandeld Gaye allerlei muzikale paden, maar het echte succes blijft uit.
Hij beland in een jarenlange vechtscheiding met zijn vrouw Anna en ontwikkelt gaandeweg een vet drank en drugsprobleem.
Een torenhoge belastingschuld noopt hem de States te ontvluchten en hij strijkt neer in Oostende België of all places.
En alhoewel zijn verslavingen de boventoon blijven voeren herpakt hij zich op muzikaal gebied. In 1982 neemt hij voor platenlabel CBS het album Midnight love op.
De track Sexual healing levert hem een knijter van een hit op, zelfs een Grammy Award.
Gaye lijkt terug van weg geweest, wat een comeback.
Begin ’84 keert hij terug naar zijn roots in de States en trekt bij zijn ouders in.
Een beslissing met grote gevolgen. Ruzies en handgemeen voeren de dagelijkse boventoon.
Tot op het moment dat Marvin Gay Sr. het helemaal zat is.
Op 1 April 1984 (tis geen grap) legt hij zijn zoon na een ruzie om met twee welgemikte schoten uit de revolver die hij van Marvin voor de Kerst kado had gekregen.
Een kogel recht door het hart en een in de schouder.
Daags voor zijn 45e verjaardag blaast Marvin, badend in een plas met bloed, zijn laatste adem uit op de vloer van zijn ouderlijk huis.
Oh man, What a sick way to go….
