Or No Future?
In 1977 op het hoogtepunt van hun carrière in de punkscene brengen de Sex Pistols tegelijkertijd met het zilveren regeringsjubileum van Koningin Elisabeth II de single God save the Queen uit.
De single verdeelt het Verenigd Koninkrijk in twee kampen, de controverse is enorm.
Arbeiders bij platenmaatschappij EMI weigeren om de plaat te persen, de BBC en menig ander Radiostation en TV zender boycotten de plaat.
De op dat moment best verkopende single blijft in alle Britse hitlijsten steken op de tweede plaats, naar alle waarschijnlijkheid het resultaat van een gevalletje handjeklap van de platenmaatschappijen onderling om de Koningin tijdens haar jubileumjaar niet in verlegenheid te brengen.
Rod Stewart staat met zijn cover van het Cat Stevens nummer First cut is the deepest op 1.
Sterker nog in een aantal van de gedrukte exemplaren van de hitlijsten is regel 2 blanco. gelaten.
Alleen de hitlijst van NME toont ballen en plaatst de Pistols op de verdiende eerste plaats.
In eerste instantie is het gewraakte nummer niet bedoeld als aanklacht tegen het zilveren jubileum van Koningin Elisabeth.
De release van het eerder in 1976 geschreven No Future werd door A&M uitgesteld wegens problemen met de band, welke eerder al door platenmaatschappij EMI de wacht was aangezegd.
Uiteindelijk weet Richard Branson van Virgin Music de band vast te leggen.
Manager Malcolm McLaren wijzigt naar eigen inzicht de titel van het nummer in God Save the Queen.
En vervolgens bedenken McLaren en Branson het plannetje om het nummer tijdens een boottocht op de Thames live te laten spelen als een soort van persiflage op de vlootschouw.
Tevens word er een gewaagde hoes voor de single ontworpen door de Britse kunstenaar Jamie Reid. Met daarop een statig portret van de Queen herself, met voor haar ogen de tekst God Save the Queen en voor haar mond de tekst Sex Pistols.
Boot tochtje
En alzo geschiedde, op 7 Juni 1977 huurt het management van de Pistols een boot met de illustere naam Queen Elisabeth en vaart de Thames op.
Dat de tocht beladen is blijkt al snel na de afvaart als de politieboten om de boot heen cirkelen als vliegen.
De boot zelf is afgeladen met journalisten, en mensen uit de muziekbizz.
Lijntjes worden weggespoeld met een overdaad aan drank, de sfeer aan boord is verwachtingsvol, maar tevens vet gespannen.
Zo rond half zeven trappen de Pistols hun live set af met Anarchy in the UK, gevolgd door God Save the Queen (ter hoogte van the Houses of Parliament), No feelings en Pretty vacant. Ze spelen ongeveer 10 minuten, inmiddels entert de politie de boot en wordt na enig zoeken de stroomtoevoer afgesneden. Lydon roept dan nog door de mike No Fun.
De boot word terug gedirigeerd naar de aanlegsteiger en iedereen word hardhandig van boord gehaald.
McLaren niet vies van een beetje publiciteit steekt zijn gebalde vuist in de lucht en schreeuwt “You fucking fascist bastards“. Hij word door de politie in zijn nek gegrepen en krijgt op de kade een pak slaag van ongeveer een dozijn politie agenten waar de honden geen brood van lusten. Geradbraakt word hij daarna in een politiebusje afgevoerd.
In 2002 word het nummer opnieuw uitgebracht bij het 50 jarig jubileum van Queen Elisabeth.
De meest gangbare versie in omloop is die van Virgin Records.
Als je echter je handen weet te leggen op de A&M persing, sla dan je slag want die is zeldzaam en gewild onder de vinyl verzamelaars.
In 2012 werd een exemplaar van deze persing verkocht voor ruim 19.000 dollar.
