Plus je dagelijkse portie eten en drinken…
De kleffe mierzoete TV soap van Robert ten Brink onder deze noemer heb ik never tot mijn favo’s gerekend. Dus je begrijpt dat we het daar nu echt niet over gaan hebben.
Ik ga het hier natuurlijk wel hebben over het iconische nummer van The Beatles afkomstig van de legendarische langspeler “Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band”
En dan met name over die sublieme hoes, een van de mooiste LP-hoezen uit de roemrijke geschiedenis van de popmuziek…
We schrijven 26 Mei 1967, de releasedatum van het 8e studio-album van The Fab Four.
Ze brengen als conceptband met de klinkende naam Sgt Pepper’s Lonely Hearts Club Band het gelijknamige album uit. De plaat slaat in als een bom.
Een daverend succes en tevens startsein voor een ware zegetocht.
Het album staat maar liefst 27 weken op nummer 1 in de UK, en voert 15 weken achtereen de Bilboard Top LP chart in de US aan.
De critici zijn lovend over productie, de innovaties op het gebied van song writing en bovenal mega lyrisch over het grafische design van het album.
De aanloop naar het succes
In ’66 nemen de Beatles het besluit om abrupt te stoppen met de live gigs.
Het plezier in live optredens is dan bij hun namelijk al vet lang pleite.
De hordes gillende bakvissen vergallen hun plezier in muziek maken, ze kunnen zichzelf tijdens optredens nauwelijks horen. Daarbij worden ze gillend gek van allerlei contractuele beslommeringen en bemoeienissen.
Ze zoeken en vinden weer artistieke en muzikale vrijheid in de opnamestudio.
Om tevens meteen maar helemaal te breken met het traditionele Beatles sausje bedenkt Paul een pseudoniem voor de bandnaam.
De bedachte naam zou een verwijzing zijn naar de zakjes peper en zout die bij het eten worden geserveerd in het vliegtuig.
Deze spitsvondigheid wordt nog verder aangevuld met de kreet Lonely Hearts Club Band, omdat Paul een vet bizarre naam wil voor het project.
I write the songs
Voor wat betreft de innovaties op het gebied van songwriting?
De Beatles geven in die tijd openlijk toe tijdens het schrijven van nieuwe songs drugs te consumeren. Onder invloed van LSD en andere geestverruimende versnaperingen zoeken ze in hun onderbewustzijn naar inspiratie.
Volgens velen een schande, zo ligt het nummer Lucy in the Sky with Diamonds onder vuur vanwege vermeende verwijzingen naar de drug LSD.
Het nummer word derhalve in de ban gedaan door de oubollige en conservatieve BBC.
Maar weet je fuck it, het resultaat mag er wezen. Want nog altijd behoort het album (gevuld met een magische bonte mix van allerlei uiteenlopende muziekstromingen) tot een van de klassiekers uit de popmuziek. Dus so much voor de innovaties in songwriting. 🙂
Het bekendste nummer van het album “All you need is love” word door de Beatles op vrijdag 25 Juni gelanceerd via de eerste wereldwijde satelliet-uitzending.
Te midden van een grote schare fans spelen ze in hun outfits, gemaakt door The Fool, het iconische nummer.
Artwork
En dan het grafische design van de albumhoes.
De bekende Londense kunsthandelaar en trendsetter Robert Fraser a.k.a. Groovy Bob regisseert de hoes voor het album. Hij krijgt het namelijk (als lid van de inner circle rondom de band) voor elkaar dat de Beatles een dikke vette streep zetten door het originele hoesontwerp. Een psychedelisch kunstwerk van het Nederlandse kunst en designcollectief “The Fool” onder leiding van Simon Posthuma.
Groovy Bob geeft popart-kunstenaars Jann Haworth en Peter Blake opdracht om een nieuw hoesontwerp te maken. Het idee achter het artwork is dat de band zojuist een concert heeft gegeven en met een aantal concertgangers op de foto gaat.
Die fictieve fans konden dus iedereen zijn. En zo werd het idee geboren dat elk van de vier Beatles een lijstje met namen inlevert met daarop de namen van hun helden en iconen.
De ingeleverde lijstjes zijn op z’n zachtst gezegd verrassend.
George Harrison levert alleen maar namen aan van zes Indiase Goeroe’s.
Ringo Starr zegt “Whatever the others say is fine by me” en doet verder geen moeite om ook maar één letter op papier te zetten.
John en Paul doen hun huiswerk en leveren behoorlijk lange lijstjes in.
Met name John’s lijst bevat ietwat controversiële namen zoals Adolf Hitler (wel in de collage opgenomen, maar niet zichtbaar omdat de Beatles ervoor staan).
Jezus (niet in de collage opgenomen omdat de uitspraak van John Lennon dat de Beatles groter waren dan God bij de grote massa niet echt lekker was gevallen en nog kakelvers in het geheugen lag).
Mahatma Gandhi (haalde de collage niet omdat de plaat dan in India niet geperst zou worden). Verder ook namen zoals Bob Dylan en Stuart Sutcliffe (ex Beatle en mede oprichter van de band). Elvis word niet genoemd, hij ontstijgt alle andere stervelingen omdat hij de King is, aldus Paul.
Van een selectie van de genoemde namen word door de kunstenaars per persoon een levensgrote foto op hard board geplakt en met de hand ingekleurd.
En zo worden de Beatles in hun kleurige uniformen achter een basdrum te midden van zo’n 66 beroemdheden (zoals W.C. Fields, Edgar Allen Poe, Karl Marx, Laurel en Hardy, Marilyn Monroe, Stuart Sutcliffe, Albert Einstein, H.G. Wells en vier wassenbeelden van zichzelf) op 30 Maart 1967 in de Chelsea Mansion Studio’s in Londen op de gevoelige plaat vastgelegd. Jann Haworth en Peter Blake ontvangen voor deze opdracht een kleine 200 pond voor de getoonde moeite.
Later dat jaar ontvangen beiden een Grammy Award in de categorie Best Album Cover…