Makes Ben Hur look like an epic…
In 1975 op het hoogtepunt van hun humoristische absurdistische BBC serie Monty Python’s Flying Circus, namen de leden van Monty Python (tussen het derde en laatste seizoen van de serie) een van hun meest succesvolle films op, welke later een cult status zou krijgen.
Voor het luttele bedrag van 230.000 pond, waarvan een groot deel werd gedoneerd door de bands Led Zeppelin, Jethro Tull en Pink Floyd, huurden zij een ware sterrencast in. Althans volgens eigen zeggen, want ze speelden de meeste rollen namelijk zelf.
En…ze waren geen geld kwijt aan het huren van paarden, want de hele film door huppelen ze door het beeld terwijl ze twee kokosnoten tegen elkaar aan slaan (daarmee het hoefgetrappel van paarden imiterend). “You’ve got two empty ‘alves of coconuts and you’re bangin’ em together“.
Het verhaal van de film gaat in een nutshell over Koning Arthur (Graham Chapman) die met enkele getrouwe ridders van God de opdracht krijgt om de Heilige Graal te vinden.
Zijn posse bestaat uit Sir Lancelot the Brave (John Cleese), Sir Robin the not quite so Brave as Sir Lancelot (Eric Idle), Sir Galahad called both the Chaste and the Pure (Michael Palin), Sir Bedevere the Wise (Terry Jones), Sir Bors (Terry Gilliam) en natuurlijk Sir not appearing in this Film.
Op hun queeste beleven ze allerlei absurde avonturen en ontmoeten een keur aan kleurrijke tegenstanders; The Knights who say Ni, The Killer Rabbit, The Black Knight, The Green Knight, The Threeheaded Monster, een Tovenaar en zelfs de politie uit de jaren 70.
Een aantal scenes zijn echt hilarisch, zoals de scene met de Zwarte Ridder die om onduidelijke redenen een pietluttig bruggetje bewaakt en weigert om wie dan ook maar door te laten zonder dat er eerst stevig om gevochten word. Koning Arthur hakt in een duel alle ledematen van de Zwarte Ridder af, die het afdoet als een vleeswond en Arthur voor lafaard uitmaakt als deze weigert verder te vechten. “Kom terug lafaard, ik kan nog steeds spugen”
Of de scene met de oude man die de brug des doods bewaakt en iedereen die naar de overkant wil drie vragen stelt. Bij een fout antwoord word de desbetreffende persoon dan in het ravijn geworpen. Als Arthur de vraag krijgt “Wat is de vliegsnelheid van een onbeladen zwaluw” en deze beantwoord met de wedervraag “Wat bedoel je? Een Europese of een Afrikaanse zwaluw?
stort de oude man vervolgens in het ravijn, omdat hij het antwoord op deze vraag zelf niet weet.
Of de slotscene waarbij midden in de bestorming van een kasteel Arthur wordt gearresteerd door de Britse politie uit de jaren 70 en afgevoerd word in een patrouillewagen.
Kortom de toon was met deze film gezet en de opmaat voor een andere cultklassieker van hun hand, Monty Python and the Life of Brian…
