Van roman tot meest winstgevende en langst lopende Filmfranchise ooit.
Tegen het einde van de fifties worden de boeken van auteur en voormalig spion Ian Fleming over gentleman spy James Bond een literaire sensatie.
De boeken zijn dan ook niet aan te slepen bij de boekhandel.
De naam van de fictieve hoofdpersoon ontleent Fleming aan het Boek Birds of the West Indies van ornitholoog James Bond.
Al snel bestaan er plannen om de succesvolle boekenreeks te verfilmen.
Maar dat komt niet echt van de grond, het ene na het andere project beland op de welbekende plank.
Pas als President John F. Kennedy aangeeft dat de roman From Russia with love op zijn all time favourite boekenlijstje staat besluiten Harry Saltzman en Albert R. Broccoli de koppen bij elkaar te steken.
Rap stampen zij een bedrijf genaamd EON Productions uit de grond (EON staat voor Everything Or Nothing) en kopen de filmrechten op.
Ze plannen een serie verfilmingen van de James Bond Boeken en gaan naarstig op zoek naar een charismatische hoofdrolspeler.
Bekende namen als David Niven, Richard Johnson, Garry Grant en Richard Burton zeggen nee tegen het project.
Al zal de broer van Richard Burton, Peter Burton een bijrol spelen in de eerste film als Major Boothroyd, de voorloper van Q (Quartermaster) die Bond voorziet van zijn eerste Walther PPK.
Major Boothroyd is vernoemd naar wapendeskundige Geoffrey Boothroyd die Fleming een brief schreef waarin hij aangaf dat Bonds Beretta een idioot damespistooltje was
De zoektocht naar James Bond gaat naarstig verder.
Broccoli ziet de onbekende Schotse acteur Sean Connery in de Disneyfilm Darby O’Gill and the little people en is meteen verkocht.
Ian Fleming geeft echter flink tegengas, want in zijn ogen is de voormalig Mr Universe geen echte James Bond.
Bond moet een elegante figuur zijn en niet een of andere gespierde hork.
Pas later zou Fleming zijn mening bijstellen en voor de roman You only live twice bedenkt hij zelfs een Schotse achtergrond voor Bond.
Voor Broccoli is Sean Connery met zijn Schotse tongval echter de ultieme verpersoonlijking van Bond.
Hij neemt regisseur Terence Young in de arm, die Connery omvormt naar de maatstaven van Bond.
Heden ten dage is Dr. No niet meer dan een cultfilm, een zwaar overschatte B film die maar moeilijk op gang komt. Ook al zijn er enkele iconische scenes.
Zoals de scene waarin hij zich voorstelt als Bond….James Bond.
Of de scene met de Tarantula, die word opgenomen met een glasplaat tussen de spin en het lichaam van Bond.
De close up daarentegen is in het geheel niet nep.
De grote harige spin loopt dan echt over de arm van stunt double Bob Simmons.
En dan is er natuurlijk nog de scene waarin de ultieme Bondgirl aller tijden Ursula Andress in haar witte bikini statig oprijst uit zee en het strand op loopt.
De James Bond Theme wordt bedacht door Monty Norman en in de uitvoering van John Barry wereldberoemd.
Maurice Binder bedenkt het legendarische openings shot met de pistoolloop dat tot op de dag van vandaag elke Bondfilm aftrapt.
De shot is ook echt door de loop van een pistool gefilmd met een kleine pencamera.
Het feit dat de film uitkomt tijdens de Cubacrisis in 1962 en de uitspraak van John F. Kennedy “I wish I had James Bond on my staff” doen vervolgens wonderen.
De film wordt een onverwachte kaskraker en haalt wereldwijd een slordige 59,6 miljoen dollar op. Helegaar niet slecht als je beseft dat de kosten voor het maken van deze film slechts een lullige 1 miljoen dollar bedroegen.
Van de een op de andere dag is de tot dan toe redelijk onbekende Sean Connery een mega ster en doet qua populariteit zeker niet onder voor de Beatles…
