Wat een avondje stappen aan de vooravond van je vakantie al niet teweeg kan brengen…
Die avond (7 Mei 1991) reden mijn vriendin, haar broer en ik zei de gek naar het centrum van Rotterdam, het Manhattan aan de Maas.
In de volksmond Rotjeknor, de stad van Koopgoot, Euromast, Potlood, Hef, Zwaan, Kuip en….Ahoy.
We hadden tickets gescoord voor het concert van latin diva Gloria Estefan.
Na een bizar busongeluk maakte ze haar comeback met de glorieuze Into the light wereld toernee.
We waren lekker vroeg vertrokken zodat we ruim op tijd waren om aan te sluiten in de file.
Eenmaal binnen zochten we rap onze plekkies voor het optreden op.
Inmiddels hadden we best wel lekkere trek gekregen door het lange wachten.
Een paar rijen naar beneden liep een dame met zo’n buikbak gevuld met popcorn.
Al gebarend kregen we haar in onze richting, snel legden we een veels te hoog bedrag neer voor een simpel bakkie popcorn met een ietwat ondefinieerbare kleur.
We gooiden een hand popcorn in onze mond, die er echter net zo snel weer uit kwam.
Getverdemme, welke godvergeten mafkikker had dit bedacht?
Ik kan je verzekeren niets is minder smerig dan wanneer je zoete popcorn verwacht en het dan opeens kaas popcorn blijkt te zijn.
Het concert zelf was niets op aan te merken, heerlijke aanstekelijke latin klanken, bongo’s, conga’s en een giga energieke Gloria Estefan. Kortom de hele rimram was dik in orde.
Na afloop hadden we besloten nog efkes langs de McDonalds te rijden om de lekkere trek, die nu stilletjes op knagende honger begon te lijken, te stillen.
We schoven aan in de lange rij die door de McDrive geleid werd.
Bij de zuil aangekomen waar je je bestelling door kon brullen werden we toegesproken door een krakerige blikken stem.
“Goedenavond, welkom bij McDonalds kan ik uw bestelling noteren?
Eh Jazeker, drie Whopper Cheese.
Pardon?
Drie Whopper Cheese”.
Er viel een doodse stilte, je kon een speld horen vallen.
Toen klonk het in onvervalst sarcastisch Rotterdams.
“Ja hallo, we zijn hier bij McDonalds heh, we hebben hier geen Whopperts”
Heimelijk piesten we bijna in onze broek van het lachen.
De bestelling van drie Whoppers was hier duidelijk tegen het zere been.
Afijn we hebben uiteindelijk dan maar Cheeseburgers van het juiste merk besteld.
Nadat de hamburgers waren verorberd wilden we lekker naar huis, maar dat ging niet helemaal volgens plan.
Karma? Wie zal het zeggen, maar op de van Brienenoordbrug moesten we er rap uit jumpen om de wagen te voorzien van extra mankracht.
Al rennend duwden we de wagen vals plat omhoog (hijg hijg).
Waarbij we links en rechts werden gepasseerd door mede weggebruikers op volle snelheid.
Niet echt flex dus, ik weet wel leukere dingen om mijn tijd aan te besteden.
Gelukkig begon de motor opeens te sputteren en sloeg weer aan.
Snel doken we in de wagen die vervolgens het hele traject terug naar Dordt foutloos aflegde.
De volgende morgen was het natuurlijk wel efkes spannend want we zouden de pleiterik maken naar Luxemburg voor een weekje onthaasten.
Maar eerlijk is eerlijk het ouwe trouwe karretje heeft ons de gehele vakantie van hot naar her gebracht zonder echt noemenswaardige problemen.
