Op weg naar de finale
Daar stonden we dan in de tweede ronde.
Dat piepkleine landje, dat nietige stipje op de wereldkaart liet op dat moment de hele voetbalwereld een flink poepie ruiken.
Als het kon speelden we technisch hoogstaand voetbal met individuele klasse en veel positie wisselingen.
Elke aanvaller in het team kon verdedigen en elke verdediger kon aanvallend spelen.
Zelfs onze keeper kon een aardig potje mee voetballen.
En als de nood aan de man was konden we ook fysiek spelen en hier en daar een tikkie uitdelen. Kortom we waren van alle markten thuis..
De eerst volgende opponent is Argentinië.
Nederland is op stoom en dendert als een op hol geslagen trein over Argentinië heen.
Vol ongeloof krijgen de Argentijnen vier doelpunten om de oren en dat hadden er met gemak nog meer kunnen zijn.
Krol, Rep en Cruijff (2x) tekenen voor de treffers.
De Oost Duitsers graven zich in voor een potje defensief voetbal in het volgende duel, maar ook zij gaan er aan.
Johan Neeskens en slangenmens Robbie Rensenbrink schieten Oranje naar een rechtmatige
2-0 overwinning.
Na de wedstrijd neemt assistent coach Cor van der Hart iets teveel promilage in en kiepert tijdens een feestje een volle fles champagne uit het hotelraam.
Op een haar na mist het projectiel enkele Oranje spelers die net thuis komen van een nachie stappen. Cor wordt door de KNVB de volgende dag naar huis gestuurd.
Een aardige aderlating voor het team want Corretje is de zogenaamde meester analist, een man die een wedstrijd feilloos kan lezen. Hij zal node gemist worden.
Er vind die nacht nog meer plaats met de nodige gevolgen, maar daarover later…
Brazilië, de regerend wereldkampioen is dit toernooi slechts een matige afspiegeling van het wonderteam uit 1970.
Het mooie Samba voetbal is ver te zoeken, de gele kanaries blinken voornamelijk uit in spijkerhard voetbal.
Dat ze zo ver gekomen zijn in deze eindronde is mede de verdienste van Rivelino die zijn ploeg er door heen sleept met belangrijke treffers in de wedstrijden tegen Oost Duitsland en Argentinië.
De Brazilianen zijn er dus enorm op gebrand om dat kleine nietige Holland een voetballesje te geven en van de kaart te vegen.
Wij zijn in hun ogen finale onwaardig en ze zijn tot alles bereid om hun titel te verdedigen.
En zo geeft de scheids middels een fluitsignaal het startsein voor de wedstrijd op 3 Juli 1974.
Nederland heeft genoeg aan een 0-0 uitslag om een plek in de finale te kunnen bemachtigen.
De Brazilianen daarentegen moeten winnen vanwege een slechter doelsaldo.
Zoals gewoonlijk schiet Nederland uit de startblokken met een offensief, Cruijff is al in de 7e minuut in scoringspositie maar stuit op keeper Leao.
Het Nederlands offensief zwakt wat af en de Brazilianen komen meer in het spel.
De wedstijd ontaard langzaam in een harde wedstrijd.
Suurbier deelt een tikkie uit aan Ze Maria. van Hanegem vloert Cesar van achteren.
Over en weer vinden botte overtredingen plaats zonder dat er kaarten worden getrokken.
Als Neeskens neer gaat na een kaakslag en Wim Janssen een doodschop krijgt van Marinho wordt er door scheids Tschenscher eindelijk een kaart getrokken, al is het maar een gele.
Er zijn mooie kansen voor Cruijff, Neeskens, van Hanegem en Rensenbrink.
Maar het blijft bloedje spannend en we gaan naar de thee met een 0-0 stand op het scorebord.
Vijf minuten na rust word de ban gebroken, na een een-tweetje geeft Cruijff een effectvolle pass dwars door de Braziliaanse verdediging en de Nees glijd profiterend de 1-0 binnen de palen.
Na een kwartiertje maakt Oranje het af met een pass van Krol op Cruijff die keeper Leao verschalkt met een flying kick, 2-0.
Uit pure frustatie schoppen de Brazilianen naar alles wat beweegt en Nederland laat zich op zijn beurt ook niet onbetuigd. Het spel ontaard in een ordinaire schop wedstrijd.
Met als dieptepunt Pereira’s aanslag op Neeskens.
Pereira krijgt diep rood, gaat nog even tekeer tegen de Nederlandse fans op de tribune en druipt dan af richting kleedkamer.
En Nederland? Nederland staat voor het eerst in de geschiedenis in de finale van het WK Voetbal…
