Eindelijk een volwassen stripweekblad voor de jeugd…
In navolging van het Vlaamse Robbedoes en het Franse Pilote was er begin Sixties dan eindelijk een goed Nederlands stripblad de Pep. Tuurlijk je had Sjors en je had de Donald Duck, maar de Pep was van een meer “volwassen” kaliber met echt goede strips.
Mijn broer was abonnee van het eerste uur, ik zelf zat nog in de verrekijker.
De eerste kennismaking met strips was voor mij een abonnement op de Donald Duck.
En alhoewel dat meerdere jaren mijn eigenste lijfblad was, kwam ik op een gegeven moment op het punt dat die goeie ouwe Donald Duck de Donald Ruk was geworden.
Ik was Duckstad compleet ontgroeid en ging om mij heen kijken naar ander leesvoer.
Toen vond ik in de berging op de camping een aantal oude Sjors jaargangen van mijn zus.
De hele stapel werd door mij gretig verslonden, en dan met name Trigië van Don Lawrence.
Een paar caravans verder op stond een Belgisch gezin, ware stripfanaten.
Daar mocht ik hele stapels stripboeken van lenen.
Zo ontdekte ik Suske en Wiske, Tarzan, Nero, Bessie, Kuifje, Blake en Mortimer en nog vele andere striphelden. Toen ik hun hele stripverzameling had geabsorbeerd en de Sjors jaargangen meerdere malen had gespeld ontdekte ik uiteindelijk de Pep.
En dat was een waar El Dorado voor mij…
Hoe het zo kwam
In 1962 besluit uitgeverij De Geïllustreerde Pers NV dat de tijd rijp is voor een waardige Nederlandse tegenhanger van de stripbladen Kuifje, Robbedoes en Pilote.
En zo ziet op 6 Oktober 1962 het eerste pilot nummer (het zgn. 0 nummer) van Pep het levenslicht. In de losse verkoop moet je voor het blad het luttele bedrag van 45 cent neer tellen, ben je abonnee dan krijg je een duppie korting.
Mickey Mouse en Kuifje sieren de eerste cover en geven elkaar een handdruk om te bezegelen dat beiden in Pep hun avonturen beleven.
Hans G. Kresse tekent de cover, zoals hij dat nog vele malen voor allerhande strips zou doen
in de Sixties.
Mickey en Kuifje staan tevens symbool voor het feit dat in eerste instantie vooral Vlaamse (Uitgeverij Lombard) en Amerikaanse (o.a. Disney) strips het blad vullen.
Zo zien we uit de Lombard stal o.a. Clifton, Michel Vaillant, Dan Cooper, Hoempa pa, en Kuifje.
En van Amerikaanse bodem Spin en Marty, Mickey Mouse, Pietje Pech en Flippie Flink.
In het allereerste nummer staat ook meteen de uitleg van de naam Pep vermeld.
“Pep is een Engels woord voor pit, vuur, vaart en levenslust, daarom is Pep een blad met Pep”.
Halverwege de Sixties zien we in de Pep een verschuiving naar de Franse Strips van uitgeverij Dargaud zoals Roodbaard, Blueberry, Olivier Blunder, Ravian, Philemon en Asterix (al werd die al sinds 1964 in Pep gepubliceerd).
Met het introduceren van deze strips verdwijnen de Disney strips uit beeld.
Jaren 70
Begin seventies bouwt Pep verder aan zijn reputatie, het weekblad word dikker en gaat van 32 naar 48 bladzijden. Er komt meer aandacht voor de inmiddels snel groeiende Nederlandse stripscene.
Nieuwe helden doen hun intrede zoals Agent 327 van Martin Lodewijk, Peter de Smet met zijn Generaal, de Argonautjes van Dick Matena, en natuurlijk de verhalen van Hans G. Kresse zoals Vidocq en Erwin, maar ook Johnny Goodbey en Kraaienhove zijn nieuwe striphelden
van Vaderlandse bodem.
Befaamd onder de lezers zijn de Uithalers en Pepplaten over tal van onderwerpen.
Einde verhaal
Vanaf nummer 6 in 1972 krijgt Pep een nieuwe uitgever.
De Geïllustreerde Pers en uitgeverij Spaarnestad fuseren tot uitgeverij Oberon BV.
Tegenvallende verkoop resultaten resulteren er in dat het aantal pagina’s weer terug geschroefd word naar 32. Tegelijkertijd word de Peptoe geïntroduceerd.
20 zwart/wit pagina’s op lawaai papier die in het midden van het blad worden geniet.
Striphelden zoals Comanche, Conan, Ton en Tineke en Rahan beleven daar hun avonturen.
Eind ’74 debuteert Henk Kuijpers met zijn Franka en het misdaadmuseum in Pep.
De dalende verkoopcijfers blijven echter een trend voor zowel Sjors als Pep, en daarom wordt in September 1975 besloten om beide bladen samen te voegen tot één nieuw blad dat Eppo gedoopt word.
Voor Pep valt veel te vroeg het doek, nummer 39 is dat jaar het allerlaatste Pep nummer dat van de drukpersen rolt…
